Not : Mektubun okunuşu: Muhterem büyüğüm, aziz şefim, saygılı ağabeyim Askerlik vazifesi[ni] ifaya şitab etmek için Ankara’dan, Ankara’mızdan, Ankara’mdan ayrılacağım günlerde, size bir veda ziyareti yaparsam kendimi adamdan saymış olurum diye çekindim ve bu ihtiyatı aynı şekilde veda ederken Ziya Bey’e açtım: Güldü ve sizi görmekliğimi söyledi. Ne çare ki, o gün de fırsat zuhur etmedi… Ankara’dan ayrılırken sizin o güzel gecedeki nihayetsiz teşviklerinizi, olgun ve takdirkâr şefkatinizi daima beraberimde götüreceğimi; işaret ettiğiniz yolda -zaten başka şey haddim olmadığı için- sonsuz bir tevazu ile daimî bir feragatle ve hiç yılmayan, şaşmayan bir azimle yürüyeceğimi teyit etmek isterdim… Bu vesileyle yeni tezahür edecek bir şefkat ve teveccühünüz daha olacak ve bu yolculukta bir kat daha münşerih ve mesut bulunacağım… Şimdi, Bilecik’te memur olan babamın evinde geçirdiğim yirmi dört saat içinde; coşkunluğu, tedbirliliği ve vakarı ile sizin sevginizi çok hatırlatan baba sevgisinin yanında sizi tekrar hatırladım ve resmi hatta makul bir bahane yokken size şu satırları yazıyorum… Gençliğimin bütün enerjisini, bütün mevcudiyetle inandığım ve bağlandığım yüksek emellerimiz uğruna her an tevazu ve feragatle vermeye hazır olduğunu bildirerek Allah’a ısmarladık diyorum sevgili liderim ve muhterem büyüğüm, efendim. B. Kemal [imza] Behçet Kemal: K.3. İstikâm hazırlık kıtasında, 324 doğumlu.